Voor diegene die willen reageren - U heeft Gmail account nodig

maandag 7 januari 2008

Dodelijke Aansluiting

De doodstraf, welke methode is de beste? Uit menselijk oogpunt is er geen goede manier om iemand van het leven te beroven, wij zijn immer beschaafd en gecultiveerd genoeg om deze onmenselijke straf nog toe te passen.

Maar wacht eens, waarom mogen wij een moordenaar of verkrachter niet de dood injagen? We geven toch ook een valse hond een spuitje of nekschot? Valsheid in gedachte zal ik maar zeggen, wie zal er janken om een moordenaar? Hooguit zijn naasten, wellicht, of ook helemaal niet.

In vroeger dagen waren de regels simpel, des te grover het misdrijf des te gruwelijker de straf, denk maar aan het draaien aan een rad of vier paarden die het lichaam onder gejoel en geheu uit elkaar trokken, de brandstapel en de kookpot. Ook paste men wel verwurging toe en wat te denken van de begrafenis terwijl de onverlaat nog in leven was.

Allemaal zeer gruwelijke methodes, tegenwoordig kan dat wel anders zal je denken, de elektrische stoel en een spuitje waren humaan genoeg om de misdadiger naar het hiernamaals te helpen.

Niets is minder waar, met de stoel kreeg men uiterst pijnlijke stroomstoten welke vaak herhaald moesten worden om het hart te doen laten stilstaan. Met een chemische cocktail geïnjecteerd kan het ook nog vaak misgaan waardoor de terdoodveroordeelde vaak nog minutenlang zal lijden.

Nee, zo humaan is dat dus niet, neem dan een voorbeeld aan de Fransen met hun guillotine, dit scherprechterlijk middel is doeltreffend en vrijwel pijnloos, men voelt even het mes aan twee kanten snijden maar dan is het ook over en uit.

Mijn persoonlijke mening over de doodstraf is paradoxaal, ik ben ertegen maar mijn oerinstinct zegt afmaken die moordenaar en verkrachter. Let wel, alleen in overduidelijk bewezen zaken waarbij er geen mogelijkheid tot uitsluiting van de misdaad meer valt aan te dragen, ofwel men moet met onomstotelijk bewijs als dnasporen, betrouwbare getuigen en/of beeldmateriaal komen.

zaterdag 5 januari 2008

Drogerende Aansluiting -1-

Wiet, wie kent het niet? Een onschuldig jointje of speeskeekje, dat moet toch kunnen tegenwoordig. Niet is minder waar, de wiet van tegenwoordig, er kleeft minstens een luchtje aan, om maar niet te spreken van bloed.

Waar men vroeger een aantal hennepplantjes in de tuin had staan, daar heeft men nu een huiskamer vol met vochtslurpers, gevoed met licht, gestolen van de energieboeren, vol Ali Chemicali, brandgevaar wegens klunzige aansluitingen op het lichtnet.

Ik geef toe, ik heb me ook schuldig gemaakt aan een paar plantjes ooit in een grijs verleden, onder een bak met TL-licht, netjes op het openbaar stroomnet aangesloten, geen gezeik met extra pompvoeding en bende als tyleen en slangetjes, bijna puur natuur.

Dat daar niet al te veel winst van af zal komen moge duidelijk zijn, maar wacht, het ging destijds niet om winst, het ging om een zo eerlijk mogelijk rokertje te kweken, zonder criminele organisaties die je de kop inslaan voor een paar duizend euro's.

Vroegah, ik blijf het zeggen, was niet beter, maar wel fijner. Als nu iedere wietroker eens achter zijn/haar oren krabt en bedenkt van ja, eigenlijk is softdrugs helemaal niet zo soft meer, wie weet wordt die roker dan wel zo wijs om de koffieshop links te laten liggen en zelf een aantal groene vingers kweekt.

Wiet is tegenwoordig big business en moord en doodslag zijn niet onbekend in deze tak van tuinders. Vrouwen die worden opgesloten ter verzorging van het edele gras, ripdeals, bedreiging en herrie in de wijk, nee, gedogen is goed maar het is hier in Nederland flink uit de klauwen gelopen.

Remedie? Vraag een dagelijkse dosis valium aan je dokter, goedkoper, legaal en je wordt niet met de nek aangekeken als je in een staat van transcedente suffigheid verkeert.